Bazen öyle çok sıkılıyorum ki tüm insanlardan ya da dünyadan ve içinde bulundurduğu tüm her şeyden. Oturduğum sandalyeden, yattığım yataktan, içtiğim sigaradan, 3 gündür çıkmadığım şu odadan öyle çok sıkılıyorum ki. Belki nefret ediyo bile olabilirim. Nefret bana hiç yakışmaz. Ama insanlık halleri işte bazen gelip benim de üstüme yapışıyo.Bok gibi. Bazı küçük suçlar vardır hani. Yaparsın ve suratına oturuverir, o yavşak gülümseme. Dünyaya hükmettim sanırsın. Güçlüyüm hissi.Öyle işte.Tam şuan.